Erse
16, III klasa
Grenlandia
17 grudzień, 1999
Pokój: 54, piętro II
Wspomnienia
Relacje
O historii i rasie słów kilka…
Już od dziecka kochała zwierzęta, a szczególną sympatią darzyła wilki. Uznawała je za dzikie, pełne niespodzianek, niezwykłe stworzenia niczym te z baśni mitologicznych.
Większość swego życia poświęciła na naukę o historii, zgłębianiu tajemnic i prowadzeniu obserwacji o tym gatunku. Nigdy nie sądziła, iż zdobyta przez nią wiedza przyda jej się w przyszłych etapach egzystencji w tak dużym stopniu.
Mianowicie, pewnego dnia wyczuła w sobie jakieś zmiany. Nie była pewna, jak ma na to zareagować, jednak coś się stało i zmieniło jej życie na zawsze. Niewiele pamięta z okresu tego wydarzenia, w zasadzie zapamiętała tylko widok czegoś jakby duchów, które przebywały tuż obok niej. Szybko po tym zrozumiała, co się stało. Nie wierzyła w to, co potrafiła, a potrafiła zmienić się w jedno z tak ubóstwianych przezeń stworzeń – wilka.
Można uznać, iż ma dwie formy. Ludzką i nieco mniej normalną. W tej pierwszej zachowuje się zazwyczaj jak normalna dziewczyna, choć zdarza jej się przejawiać dość dziwne zachowania, jak na przykład warczenie, nagłą agresywność lub ucieczka bez większego powodu. Właściwie to niewiadomo, czym tak naprawdę jest. Dałoby się przypisać ją do miana wilkołaka, choć nie jest nim w stu procentach. Nie, nie zmienia się podczas pełni w krwiożerczą, futrzastą, humanoidalną bestię. Przybiera za to postać najprawdziwszego, ogromnego wilka kiedy tylko zechce. W zwierzęcej formie jest właściwie taka sama, jak przedstawiciel grupy psowatych – ma wielokrotnie lepsze od zwykłych ludzi zmysły, częściej i trafniej wyczuwa niebezpieczeństwo, jest zwinna, szybka, a przede wszystkim bardziej dzika. A co się z tym łączy – cechuje ją, zarówno w ludzkiej jak i wilczej formie płochliwość, nieufność oraz przesadna ostrożność.
Większość swego życia poświęciła na naukę o historii, zgłębianiu tajemnic i prowadzeniu obserwacji o tym gatunku. Nigdy nie sądziła, iż zdobyta przez nią wiedza przyda jej się w przyszłych etapach egzystencji w tak dużym stopniu.
Mianowicie, pewnego dnia wyczuła w sobie jakieś zmiany. Nie była pewna, jak ma na to zareagować, jednak coś się stało i zmieniło jej życie na zawsze. Niewiele pamięta z okresu tego wydarzenia, w zasadzie zapamiętała tylko widok czegoś jakby duchów, które przebywały tuż obok niej. Szybko po tym zrozumiała, co się stało. Nie wierzyła w to, co potrafiła, a potrafiła zmienić się w jedno z tak ubóstwianych przezeń stworzeń – wilka.
Można uznać, iż ma dwie formy. Ludzką i nieco mniej normalną. W tej pierwszej zachowuje się zazwyczaj jak normalna dziewczyna, choć zdarza jej się przejawiać dość dziwne zachowania, jak na przykład warczenie, nagłą agresywność lub ucieczka bez większego powodu. Właściwie to niewiadomo, czym tak naprawdę jest. Dałoby się przypisać ją do miana wilkołaka, choć nie jest nim w stu procentach. Nie, nie zmienia się podczas pełni w krwiożerczą, futrzastą, humanoidalną bestię. Przybiera za to postać najprawdziwszego, ogromnego wilka kiedy tylko zechce. W zwierzęcej formie jest właściwie taka sama, jak przedstawiciel grupy psowatych – ma wielokrotnie lepsze od zwykłych ludzi zmysły, częściej i trafniej wyczuwa niebezpieczeństwo, jest zwinna, szybka, a przede wszystkim bardziej dzika. A co się z tym łączy – cechuje ją, zarówno w ludzkiej jak i wilczej formie płochliwość, nieufność oraz przesadna ostrożność.
Nieco o niej samej...
Nieśmiała, płochliwa, ostrożna, nieufna, energiczna, wesoła, roztrzepana. Lojalna niczym pies. W tych paru słowach można by opisać całe jej podejście do życia, zachowanie i charakter. Na początku często jest nieśmiała, unika kontaktu, czasem zdarza jej się nawet uciekać w połowie zdania. Trudno w pierwszych chwilach się do niej zbliżyć i nawiązać jakiś sensowny kontakt. Dopiero, gdy komuś uda się ją „oswoić”, pokazuje swoje prawdziwe oblicze. Jest roześmiana, pozytywnie nastawiona do niemalże wszystkiego, szczera i przyjacielska. Sprawuje opiekę niemalże nad każdym, kogo polubi – zupełnie, jakby chciała obronić wszystkich przed złem tego świata. Trzeba jej przyznać pochwały za lojalność i szczerość. Nie zostawia przyjaciół w potrzebie, choćby miała oddać za nich własne życie.
Choć zdarza jej się często coś przeskrobać, nigdy nie robi tego umyślnie i zawsze stara się pokojowo rozwiązać problem. Nie jest zbyt agresywna ani nadpobudliwa, przemocy używa tak naprawdę tylko w ostateczności lub w obronie. Można by ją porównać do żywiołowego szczeniaka, który za dużo nie zrobi, ale swoim urokiem podbija serca ludzi.
Uwielbia wilki i wszystko, co jest z nimi związane. Fakt, iż po części sama jest jednym z nich, jeszcze bardziej rozpalił w jej sercu płomień fascynacji tymi stworzeniami. Poza tym od małego szlifowała swój wcale niemały talent do szkicowania – interesuje się historią sztuki jak i również zna wiele form i stylów rysunkowych.
Choć zdarza jej się często coś przeskrobać, nigdy nie robi tego umyślnie i zawsze stara się pokojowo rozwiązać problem. Nie jest zbyt agresywna ani nadpobudliwa, przemocy używa tak naprawdę tylko w ostateczności lub w obronie. Można by ją porównać do żywiołowego szczeniaka, który za dużo nie zrobi, ale swoim urokiem podbija serca ludzi.
Uwielbia wilki i wszystko, co jest z nimi związane. Fakt, iż po części sama jest jednym z nich, jeszcze bardziej rozpalił w jej sercu płomień fascynacji tymi stworzeniami. Poza tym od małego szlifowała swój wcale niemały talent do szkicowania – interesuje się historią sztuki jak i również zna wiele form i stylów rysunkowych.
Wątek główny: Pan Dyrektor
Wątki poboczne: Neko Kurayami, Sinithe Leara, Hanae Ueda, Niklaus, Luciel Amamiya
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz